рушания юкачева артистка биография
Юкачева Раушания Хуснутдиновна
100 знаменитых пестречинцев к 100-летию ТАССР
Пестречинская земля вырастила много выдающихся людей, которые своими делами, победами и достижениями, прославили и прославляют малую родину на всю республику. Среди них – герои войны и труженики тыла, писатели и спортсмены, ученые, деятели культуры, сельского хозяйства и промышленности. Мы решили вам рассказать о самых знаменитых пестречинцах. Пишите в комментариях, кто для вас самый знаменитый пестречинец?
Юкачева Раушания Хуснутдиновна
Родилась 18 февраля 1956 году в деревне Конь Пестречинского района ТАССР.
В 1981 году окончила Казанское театральное училище (курс М. X. Салимжанова ) и была направлена в Альметьевский татарский театр.
С 12 октября 1983 г. в труппе академического театра им. Галиаскара Камала.
Заслуженная артистка РТ (2003).
Народная артистка РТ (2009).
Творческую деятельность актрисы Юкачевой всегда удавалось успешно совмещать с исполнением административных функций; на протяжении десяти лет она возглавляла театр-студию «Балачак», затем работала заместителем директора театра и директором вновь организованной Казанской городской филармонии. Сегодня Раушания Хуснутдиновна является заместителем Председателя Союза театральных деятелей Республики Татарстан и директором Дома актера им.М.Салимжанова, сообщает пресс-служба Татарского государственного Академического театра имени Г.Камала.
Следите за самым важным и интересным в Telegram-канале Татмедиа
Рушания юкачева артистка биография
Родилась 18 февраля 1956 г. в д. Конь Пестречинского района ТАССР.
В 1981 г. окончила Казанское театральное училище (курс М. X. Салимжанова) и была направлена в Альметьевский татарский театр.
С 12 октября 1983 г. в труппе академического театра им. Г. Камала.
Заслуженная артистка РТ (2003).
Народная артистка РТ (2009).
Вблизи Казани, недалеко от опушки густого леса в деревне, в крестьянской семье родилась девочка по имени Раушания, что в переводе с персидского означает «сияющая». Действительно, девушка оказалась с яркими, сияющими глазами, да и весь ее жизнелюбивый облик был под стать имени.
Как все советские дети, училась в школе, участвовала в школьной художественной самодеятельности. По окончанию школы, по настоянию родителей поступила в Казанский техникум связи. Однако, проучившись два года, поняла, что это не ее дело. Затем по примеру старшего родственника Айдара Хафизова, закончившего Казанское театральное училище и уже работавшего в Камаловском театре, Раушания поступила в то же театральное училище. Курс набрался любопытный, разнохарактерный. Незабываемые годы учебы, интереснейшие занятия мастерством актера у М. Салимжанова. Среди юношей курса находился и бравый, пришедший после службы на флоте, остроумный, веселый, доброжелательный, улыбчивый Коля Юкачев. Он еще долго щеголял в полосатой матросской майке. Коля — русский парень, выросший в татарской деревне, оттого в совершенстве знающий татарский язык, даже лучше некоторых татар, потому и учившийся в татарской актерской группе. Он-то и завоевал сердце Раушании, красивой девушки с яркими, лучистыми, сияющими глазами. Они сыграли свадьбу. Построили свой дом, крепкую, дружную семью, родилась дочка Света. Счастливо прожили с Колей
несколько лет, но 3 октября 2009 года Колю унесла коварная болезнь. Переживания Раушании трудно передать. Мысленно она все время с мужем.
Ну а тогда, после окончания училища, их направили в Альметьевский татарский театр. Однако там их актерская судьба не сложилась, они даже хотели уйти из профессии. Но Марсель Хакимович Салимжанов, узнавший про подобные мысли, пригласил своих учеников в камаловский театр, и с октября 1983 года началась их по-настоящему творческая жизнь. Через несколько лет оба стали заслуженными артистами республики. 18 февраля 2009 года, в день своего рождения, Раушания по радио узнала о присвоении ей звания народной артистки Татарстана.
Благодаря сохранившейся тонкой фигуре, моложавости, Юкачева в течении почти двадцати лет играла юных героинь с присущей ее индивидуальности мягкостью, поэтичностью. Образы Зульфии в одноименной драме К. Амирова, первой роли, сыгранной в Камаловском театре, сказочной Зухры — «Тахир и Зухра» Ф. Бурнаша обладали искренностью, естественной непосредственностью. Среди первых работ особо запомнилась Сарби — «Молодые сердца» Ф. Бурнаша. Казалось бы, в традиционной любовной ситуации молодых людей, десятки раз игранных на сцене татарского театра, нет ничего нового. Но актриса оказалась столь достоверно чистосердечна в своей любви к Хайретдину, что зритель без остатка верил в первозданность ее чувства. Душевная эмоциональность Сарби была так сильна, что свои переживания она передала через песню.
Всем ее юным героиням были присущи индивидуальные черты Юкачевой — мягкость, лиричность, некоторая тихость.
Несколько позже актриса впервые встретилась с подлинно трагической ролью — судьбой молодой деревенской, дореволюционной женщины Шамсекамар в одноименной драме М. Аблиева. Она раскрывала жизнь героини, которую путем угроз пытался отнять у мужа богач Саляхи. Слова из статьи журнала «Театр» за 1940 год о том, что эта забитая татарка, придавленная изуверскими законами, в каком-то строгом величии переживает свой позор, горе и унижение, полностью можно отнести к работе Юкачевой.
В эти же годы актриса создает абсолютно противоположный образ Фирдаус в невероятно популярных у молодежи, веселых, с какой-то весенней атмосферой, полных импровизации спектаклях «Казанские парни», «Вновь казанские парни» М. Гилязова, идущих с 1990-го по сегодняшний день (новый актерский состав). Эта Фирдаус оказалась задорной, одновременно деловой, наполненной мажорным мироощущением юности, радостной любовью к жизни девушкой. Исполнение темпераментное, проникнутое тонким лукавством. Чем-то на Фирдаус была похожа энергичная Сажида — «Четыре жениха Диляфруз» Т. Миннуллина. Рядом с ними полностью контрастная, глупейшая мещанка Дригамбар — «Портфель» Н. Исанбета или драматические Зарема — «Под знаком Марса» Р. Хамида, Руфия — «Бичура» М. Гилязова, забавная в своей тревоге Нина — «Колыбельная» Т. Миннуллина.
Со временем Юкачева начала переходить на роли возрастных, разных по сути социальных героинь, проникнутых духом времени. Среди них изнывающая от скуки, от безделья, избалованная ханша Танай — «Рыжий насмешник и его черноволосая красавица» Н. Исанбета, суматошная Сажида — «Вызывали?» 3. Хакима; неприятная, циничная Сакина — «Наследие» Г. Каюмова. Актриса долго, почти во всех сериях знаменитых детских пьес о псе Акбае Т. Миннуллина, очень легко, достоверно играла коварную кошечку Тамлетамак.
Одной из последних по времени работ, отличных, неожиданных для индивидуальности актрисы, стало создание многогранного образа Марфуги — «Заблудший соловей» Р. Зайдуллы. Артистка с точным знанием современной действительности создала характер сегодняшней хваткой, деловой женщины — эдакой бизнес-леди. Она хорошо, стильно одета. Держит себя строго, неприступно. Порой, когда нужно по делу, кажется мягкой, женственной, улыбчивой. Но за внешней маской скрывается прагматичный, холодный, расчетливый, жесткий ум современного бизнесмена, ради собственной выгоды могущего перешагивать через трупы.
Самые последние роли Юкачевой — Ландыш — «Горький цвет» И.Зайнцева, Бади — «Гульжамал» Н. Исанбета, Вика — «Дачный сезон» С. Юзеева. В последнем спектакле актриса, так же как ее партнер А. Хисматов, предельно жизненно узнаваема. Она кажется не актрисой, играющей роль, а нашей знакомой, соседкой по даче, с которой можно поболтать, попить вместе чай. Такая естественность на сцене — замечательный показатель актерского мастерства.
Раушания Юкачева по жизни активный человек. Ей стало тесно в актерской профессии, поэтому она, одновременно с актерской деятельностью, занялась с 1989 года административной работой. В 1989—1999 годы — руководитель при Камаловском театре студией «Балачак» («Детство»), в 1998—2001 годы — замдиректора Камаловского театра, в 2002—2005 годы — директор городской филармонии, наконец с 2011 года — заместитель председателя Союза театральных деятелей РТ.
Раушания Юкачева: «Мин беркайчан да кәнәфиемә ябышып утырмадым»
Татарстанның халык артисты Раушания Юкачева турында сүз чыкса, кемнеңдер күз алдына «Авыл эте Акбай» спектаклендәге Тәмлетамак, кемгәдер «Казан егетләре»ндәге шаян кыз Фирдәвес килеп басадыр. Ләкин актриса үткән рольләрен барларга бер дә яратмый. «Мин бүгенге көн белән яшим, бүгенге рольләремне карагыз», – ди. 60 яшендә дә Камал театры сәхнәсен дер селкетеп торган актрисаны ничек күрми каласың инде? Аның һәр образы кабатланмас, һәр герое үзе бер тарих бит.
– Раушания ханым, сезгә үз яшегезне биреп булмый. Күп дисәң дә, 50 инде. Әле анысы да кызганыч. Паспорттагы яшь берни түгел, иң мөһиме, күңел яшь булсын, диләрме әле? Күңелегез белән ничә яшьтә сез?
–Төрле вакыт була инде. Ул бит күңел халәтеннән, кәефтән тора. Шатлыклы хәбәр, матур сүзләр ишетсәң, нинди дә булса үрләргә күтәрелсәң, 18 яшьлек кызлар кебек очып йөри башлыйсың. Ә зарланып-чирләп яткан вакытта киресенчә. Һәр кешенең үз егәре бар. Эчкә салынган егәре булса, ул бик зур авырлыкларны да җиңел күтәрә ала. Ә ул булмаса, кеше сүрелә, үлә. Эх, бу кешенең бөтен көч-куәте беткән, диләр. Менә шул егәрлек белән яшибез.
(Раушания Юкачева оныклары Динара, Сабина (уңда) һәм актёр Алмаз Гәрәевнең кызы Зөбәйдә белән)
– Сезгә хәзерге вакытта нәрсә шулай көч биреп тора?
– Баламның, оныкларымның, киявемнең исән-имин булуы миңа көч биреп тора. Алардан хәбәр алуга, мин канатланып китәм. Үземне карыйм, эш булса, эшкә барам. Эштән рәхәтләнеп арып өйгә кайту да – үзе бер бәхет. Минем хәзер Ходай тарафыннан бирелгән гомерне юк-барга исраф итеп яшисем килми. Эшең, уйларың, хәтта укыган китапларың да мәгънәле булуын тели башлыйсың. Ә яшь чакта әле синең гомерең алда, таулар күчерерлек көчең бар дип уйлыйсың. Ләкин ул вакыт дигәннәре бик тиз узып китә икән. Ничек кенә ашыгып яшәмә, бик күп нәрсәгә өлгерми каласың. Гәрчә мин беркайчан да тик утыра торган кеше түгел идем, берничә җирдә эшләдем. Менә шул гомер бушка узмасын дигән теләктән чыккандыр инде ул.
– Сез бит кечкенә чактан ук йөрәк авыртулы бала булган. Бәлки менә шул да ашыгып яшәргә этәргеч биргәндер?
– Анысы да бар. Ниндидер физик кимчелекләре булган кеше өчен яшәве икеләтә-өчләтә кыен. Син бу вакытта яшәп кенә калмыйсың, кешедән ким булмыйча яшәргә тырышасың. Үз сәламәтлегең турында уйлап, аны онытмыйча үзеңне карарга тырышасың. Мондый тормыш гел көрәш кебек. 13 яшьтән авырганга, менә шулай холык чарланган инде.
– Яшьлегегезгә кире кайту мөмкинлеге булса, тормышыгызда ни дә булса үзгәртер идегезме?
– Бер нәрсә дә үзгәртмәс идем, тик сәламәтлекне генә күбрәк кайгыртыр идем. Мин үскәндә дә бик көчле бала идем. Авыру килеш төрле чараларда катнашып, үз йөрәгемә үзем авырлык бирдем. Чорсызлыгым, гел ашкынуым аркасында килеп чыккан авыру бу. Адәм баласының күңелендә гармония булырга тиеш. Мин шул гармониягә озак килдем. Ләкин мин аны зур ялгышлыгым дип санамыйм. Гомумән, бөтен ялгышларны да төзәтеп була. Үлемне генә төзәтеп булмый. Ялгышлардан куркырга кирәкми. Иң мөһиме – ялгышларыңа нәтиҗә ясап, аларны төзәтә алуың. 60 яшемә килеп җитә алганмын икән, мин абынсам да, егылсам да, торып басканмын, димәк. Әле башкарасы эшләрем күп. Ирем Коля бер генә оныгын күреп калды. «Эх, бу кызның кияүгә чыкканын күрсәң иде», – дигән иде бер мәлне. Аның шул сүзләре гел йөрәктә тора. Минем ирем алдымда шул бурычымны үтисем бар әле.
– Питрәч районы Күн авылындагы туган нигезегез сакланганмы, еш кайтып йөрисезме?
– Саклана. Нигезебез бик әйбәт безнең. Әти үләр алдыннан бер ел кала, иске йортыбызны сүтеп, яңа зур йорт төзеп куйды. Анда кайтып, күңелебезгә тынычлык алып киләбез. Ул йортны күбрәк мин сакларга тырышам. Йорттан җылылыкны өзмим. Кайчан кайтсаң да, өйдә кеше торуы сизелсен дим. Яшь чакта әти-әнигә күрсәтә алмаган игътибарым, хөрмәтем буларак шул йортны карап, үземә-үзем юаныч табам. Менә шул өйгә керәм дә, эх, әти белән гәпләшеп утырып булсын иде ул, дим. Аның белән сөйләшүе рәхәт, бик акыллы кеше иде ул. 58 яшьтә әнисез калдым. Шул яшемә тикле үземне бала кебек хис итеп яшәдем. Әниле булу хисе бик татлы хис икән. Әни үлгәч, ул капылт юкка чыга. Ничә яшьтә булуга кармастан, әниле булудан да рәхәтрәк әйбер юк икән.
– Башлангыч чорда театрдан, актерлык һөнәреннән китәм дип йөргән чакларыгыз да булган. Бу икеләнүләр ни белән бәйле иде? Актерны театрда тотып тора торган иң мөһим әйбер нәрсә ул?
– Әти-әнигә авыр булмасын дип, мин студент вакытта ук Камал театрында эшли идем инде. Ләкин укып бетергәч, мине театрга алмадылар. Ирем Коляны алдылар, мине – юк. Без Әлмәт театрына урнаштык. Ләкин ике ел ярымннан безне чакырып алган режиссер эштән китте. Камал театрына алмаячакларын беләбез, башкасына барасы килми. Менә шул чорда уйланган уйлар инде бу. Әлмәттә беркемебез дә юк, күңел барыбер Казанга тартты. 31 декабрь көнне Камал театрына премьерага килдек. Шунда Марсель абый Сәлимҗанов безне күреп алып, театрга чакырды. Язмыш, бәхеттер инде бу! Бер театрдан икенчесенә бик сирәк кешене алалар. Камал театрына аеруча да иләк аша иләнеп кенә эләгәсең. Актерны театрда бары тик спектакльләр, репертуар гына тотып тора, минемчә. Бүген рольләрең бар, сәхнәгә чыгасың икән, син эшлисең әле. Гел сәхнәдә булырга кирәк, югалып торсаң, китәсең. Син үз һөнәреңнән башка сулый алмаска тиеш. Шул вакытта гына син уңышка ирешәчәксең.
– Бәхетле мәхәббәттә яшәдегезме сез?
– Без бик матур яшәдек, яратышып өйләнештек. Мин аңа бер күрүдә гашыйк булдым. Аңа кадәр минем йөргән кешем дә юк иде, ул минем беренче егетем. Ул мине төрле яктан саклый иде. Без бөтен әйберне бергә эшләдек. Бергә өйгә кайта идек, икебез бергә ашарга да пешердек. Кызым да, мин бик бәхетле гаиләдә яшәдем, ди. Синең үз тормышың балаңда чагыла. Ни чәчсәң – шуны урырсың, дип юкка гына әйтмиләр инде. Хәзер ул минем бәхетле тормышымны кабатлый. Коля тормыш ярата торган кеше иде. Ул гел үзенә каратып торды. Мин беркайчан да шулай кисәк үләр дип уйламаган идем. Аның авырганы да булмады. Диңгезче, өч ел хезмәт иткән кеше бит ул. Кыска гомерле булуы бик кызганыч инде. Өзелде дә китте безнең гаилә. Ләкин бик бәхетле тормыш бирде Ходай.
– Бердәнбер кызыгыз гаиләсе белән чит җирдә яши? Үзегезне ялгыз хис иткән вакытлар еш буламы?
– Мин элек әнинең: «Кызым, менә бу җепне инәгә саплап бир әле», – дигән сүзләренә аптырый идем. Ул вакытта: «Әни, син шуны да күрмисеңмени инде», – дип куя идем. Кулыма инә алган саен, хәзер кылт итеп шул сүзем искә төшә. Ярый ул вакытта әни кырында мин булганмын, ә бүген минем янәшәмдә беркем дә юк, ялгызым яшим. Инә саплап бирер кешең булмау да бик кыен икән. Балалар белән гел аралашып торам. Читтә яшәсәләр дә, оныкларым татарча бик матур сөйләшә. Шуңа да сөенеп туя алмыйм.
– Бер әңгәмәгездә «татар драматургиясендә хатын-кыз образы юк, шуңа да хатын-кыз актрисаларга эшләве авыр», – дигән идегез. Әгәр драматург татар хатын-кызы образын тудырам дисә, нинди роль булуын теләр идегез?
– Язмышлы хатын-кызны күрергә теләр идем. Яшь барган саен, кешенең уй-фикерләре дә үсә. Инде синең тирәнрәк язмышлы кеше образын тудырасың килә. Бүген чыннан да төп герой булган хатын-кыз рольләре юк диярлек.
– Сез энергиягезне, көчегезне актерлыкка гына китеп бетми икәнен аңлагач, үзегезне җитәкче буларак та сынап карагансыз әле. Ләкин җитәкче кәнәфиендә утырган хатын-кызны никтер яратмый бездә халык. «Андый хатын-кызлардан ирләр курка», «Тормышын кора алмаганга карьера төзи», «Үзе ирешмәгәндер, кемдер төрткәндер аны» ише әллә нинди сүзләр ишетергә туры килә. Сезнеңчә, бу нәрсә галәмәте?
– Яшерен-батырын түгел, төртүчеләр дә бар. бу сүзләрдә дөреслек тә булырга мөмкин. Хатын-кыз хәзер артык ирекле була башлады. «Чын ирләр юк хәзер», «Бу ир түгел, бу – чүпрәк!» дигән сүзләрне дә ишетергә туры килә. Мондый начар сүзләр күбрәк хатын-кызлардан чыга бит. Хатын-кыз әшәке, азды. «Мин иргә карап тормыйм, мин ялгыз да яши алам, ялгыз да бала табам» дигән сүзләрдән колаклар үрә тора. Телевизордан күрсәткән кинолардан ук шуңа өйрәтеп торалар бит. Җәмгыятьнең бөтен институты хатын-кызны күтәрергә тырыша. Булмый ул алай. Гаиләдәге аңлашылмаучанлык, аерылышулар хатын-кызның иргә ир итеп карый белмәвеннән барлыкка килә. Ничек кенә карасаң да, гаилә тормышының бөтенлеге хатын-кыздан тора. Ир-ат табыш алырга, эшләргә тиеш. Аңа карьера төзү җиңелрәк тә. Ә без хатын-кызларның башка вазифалары бар. Ире дә, хатыны да җитәкчелеккә ыргылса, гаилә тормышы барып чыкмый. Кемдер – өстә, кемдер аста булырга, аңа күтәрелергә ярдәм итәргә тиеш. Аннан алмашынып, ул сиңа үсәр өчен мөмкинлек бирә ала. Ни өчендер Ходай кемнедер – хатын-кыз, кемнедер ир итеп яраткан бит. Хатын-кыз «бу дөньяда минем вазифам нидә?» дигән сорау бирергә тиеш үз-үзенә. Мин беркайчан да кәнәфиемә ябышып утырмадым. Ике эштә эшләдем, ләкин барыбер гаиләм беренче урында иде. Адәм баласы күкрәк кагып, мин нинди үрләргә мендем дип мактанмасын, нинди генә биек исемнәр алмасын, иң беренче терәк булып гаиләсе, балалары тора. Кеше шуны аңларга тиеш.
23 мартта Г.Камал исемендәге татар дәүләт академия театрында Татарстанның халык артисты Раушания Юкачеваның юбилей кичәсе узды. Раушания апаның әле тагын озак еллар сәхнәдә балкып, сау-сәламәт, бәхетле тормышта яшәвен телибез.
фотолар Раушания Юкачеваның шәхси архивыннан алынды
Иң мөһим һәм кызыклы язмаларны Татмедиа Telegram-каналында укыгыз
Юкачева Раушания Хуснутдиновна
Юкачева Раушания Хуснутдиновна известная актриса театра и кино,Народная и заслуженная артистка РТ,
Лауреат театральной премии им. Дамира Сиразиева родилась 18 февраля 1956 года в в селе Конь Пестречинского района Республики Татарстан.
В 1981 году окончила Казанское театральное училище (курс М. X. Салимжанова) и была направлена в Альметьевский татарский театр.
С 1983 года в труппе академического театра им. Г. Камала,заместитель председателя Союза театральных деятелей Республики Татарстан и директор Дома актера имени М.Салимжанова.
Яркая, лирическая обаятельная актриса с великолепными сценическими данными.
Творчество:
Зарима — «Под знаком Марса» Р.Хамида,
Сажида — «Вызывали? «Снегопад» З.Хакима,
Сажида — «Четыре жениха Диляфруз» Т.Миннуллинна,
Зульфия — «Зульфия» К.Амирова,
Наташа — «Как звезды в небе» по М.Горькому,
Гайни — «Несчастный юноша» Г.Камала,
Айша — «Мы уходим, вы остаетесь» Т.Миннуллина,
Амина — «Хасан — муж Ляйсан» Ю.Сафиуллина,
Сакина — «Наследие» Г.Каюма,
Руфия — «Бичура», Фирдаус — «Казанские парни» и «Вновь казанские парни» М.Гилязова,
Маша — «Волны подо льдом» А.-Т.Рахманкулова,
Нина — «Станция Шамбодэ» Э.Лабиша,
Селья — «Причуды Белисы» Лопе де Вега,
Дригамбар — «Портфель» Н.Исанбета,
Танай — «Рыжий насмешник и его черноволосая красавица» Н.Исанбета,
Савия — «Поговорим о любви»,
Ландыш Джаухарова – «Горбкий цвет» И.Зайниева
Марфуга — «Заблудший соловей» Р.Зайдуллы
Бади — «Гульджамал» Н.Исанбета.
Фильмография:
«Уеннан уймак«(2012)
«Уеннан уймак-2» (2015)
«День эчпочмака, или самый лучший папа»-релиз фильма состоится в 2020 году.
Награды и достижения:
Заслуженная артистка РТ (2003),
Народная артистка РТ (2009),
Лауреат театральной премии им. Дамира Сиразиева(2019).
Белем.ру татар мәгарифе порталы: татарча конкурслар, ресурслар, яңалыклар, блоглар, фикерләр
Татар мәгарифе порталы
Сез монда
Татарстанның халык артисты Раушания Юкачева быел 55 яшьлеген билгеләп уза
Чибәрлеге, таланты, сәхнәдәге үзенә генә хас сөйкемлелеге белән кыска гына вакыт эчендә ул яшьләрнең кумирына әверелә. Р.Юкачева башкарган Зөлфия – «Зөлфия» (К.Әмиров), Гайни – «Бәхетсез егет» (Г.Камал), Зөһрә – «Таһир – Зөһрә» (Ф.Бурнаш), Гөлзирәк – «Кичер мине, әнкәй» (Р.Батулла), Әминә – «Ләйсән ире Хәсән» (Ю.Сафиуллин), Сәкинә – «Мирас» (Г.Каюмов), Нина – «Тол ханымда тукталыш» (Э.Лабиш) һәм башка рольләр тәнкыйтьчеләр тарафыннан югары бәяләнделәр.
Раушания Юкачева төп рольне башкарган спектакльләр, гадәттә, озын гомерле була, ди театр белгечләре. Шундыйлардан актриса Фирдәвес ролен башкарган Мансур Гыйләҗевның “Казан егетләре” һәм “Тагын Казан егетләре”, Сәрби ролен башкарган Фәтхи Бурнашның “Яшь йөрәкләр”, Саҗидә ролен башкарган Туфан Миңнуллинның “Диләфрүзгә дүрт кияү” спектакльләрен санап китәргә мөмкин.
Юкачева иҗади эшчәнлегеннән тыш административ хезмәттә дә уңыш казанды: ун ел дәвамында ул “Балачак” театр-студиясен җитәкләде, аннары театр директоры урынбасары һәм соңрак яңадан оештырылган Казан филармониясе директоры булып эшләде. Бүгенге көндә Раушания ханым Татарстан Республикасы театр эшлеклеләре берлеге рәисе урынбасары һәм М.Сәлимҗанов исемендәге Актерлар йорты директоры булып та хезмәт куя.
Салават Юзеевның «Ут күршеләр» спектаклендә Раушания Юкачева Бикә ролен башкара. Бу спектакль Камал театрының күптән түгел булып узган премьераларыннан берсе һәм аның да гомере озын булырга охшап тора, дип хәбәр итә театрның матбугат үзәге.